Extrach n°1 de "Vilajalet": LU PARLAR DE LA GENT

Ai decidat de botar sus mon blòg quauques pitits bocins escrichs mai enregistrats de mon libre en occitan nontronés Vilajalet (190 pajas, Edicions dau Chamin de Sent Jaume, Roier 87380 MEUSAC; 2006). Benleu que de la gent nascuts dins nòstre renvers siran contents d'auvir la linga dau país.

Los que 'quò interessa pòden comandar lo libre a l'editor o ben a mon adreça: Jan-Peire REIDI (Jean-Pierre REYDY), Lu Grand Lac 24300 JAVERLHAC. Junher un chec de 17,5€ (15€ per lo libre+2,5€ de portatge). Pòde aitot vos far passar un lexic occitan-francés-anglés emb la transcripcion fonetica.

LU PARLAR DE LA GENT

Si vos passatz sur la rota que vai de Nontron a Sent-Martin lu Pint, vos siretz sur la partida dau Nontronés ente lu «Massíu Centrau», coma ilhs disen, se prolonja emb-d’una gròssa bòça jurc’a a Sent-Marçau e desgringòla rasis lu Bandiat. ‘Qu’es lu país de las darnieras ròchas cristallinas, de l’argila, daus prats, daus chastenhs, daus rigalhons e daus estanhs, de la gent que parlent «è». Dins lu tornant de Mairinhac, vos descubriretz la valada dau Bandiat que vos mena a Javerlhac e a Marton e que s’eslargis doçament, dau levant au coijant, jurc’a Charreç, en Charanta. (…)

Drech davant, de l’autre costat dau Bandiat, vos veiretz lu vilatge de Vilajalet e la pus granda partida de la campanha ente me sai elevat. Vos sentiretz la freschor dau Lemosin mai la jòia dau Perigòrd, la gent parlem «à», mai ilhs parlem «è» ; ilhs an los chastenhs mai los chaisnes. Ilhs ne se senten pas estrangiers a Limòtges, pas mai que a Perigueus o Engolesme. Mas ilhs ne saben pas çò que es «una serva» o ben «un betol». Ilhs son perigòrds. (…)

Veiquí ente nos nos som elevats, ente n’am frotjat, apres, sufert, trabalhat, aimat, estats aimats. Las linhas e las colors dau païsatge son gentas, n’es-‘quò pas ? Mas vos ne coneissetz benleu pas la terra, son argila roja, charjada de fer, sas peiras, sas romdres, sas chaucidas. Nòstra linga d’òc, la gent que ai coneguts, mon istòria personala son pariers : plens de nastretat, de fòrça, d’intensitat. Visam-los, escoltam-los dau dedins, emb los uelhs e las aurelhas grand duberts d’un mainatge e l’eslunhament d’un adulte. ‘Quò meu, ‘quò nòstre, ‘quò vòstre.

Lu_parlar_de_la_gent__blog_